Belgelere göre ilk Osmanlı yerleşimlerinden biri olan Cumalıkızık, çevresini saran kestane ve incir ağaçlarının arasında kaybolmuştu. Köye girer girmez karşıma çıkan çağla yeşili, açık sarı ve çivit mavisi badanalı üç ev, daha başlangıçta beni çarptı. Daha sonra saptığım aralıklar ve daracık sokaklarda kendimi, bir zaman tünelinde ilerlerken buldum. Bu sokaklar Osmanlı'nın ilk dönemlerine sürüklüyordu insanı. Bu birbirine omuz vermiş, rengarenk badanalı, cumbalı kerpiç evler, nasıl olmuştu da müteahhit kıyımından yüzyıllar boyu kendilerini korumayı başarmıştı?..
Sessiz sokakları gezerken, gerçeküstü bir dünyada olduğumu sanmıştım. Kafeslerin örttüğü pencerelerin ardındaki kıpırdanmalardan, meraklı gözlerin beni izlediğini hissediyordum. Fotoğraf makinemi o pencerelere doğru yönelttiğimde, kafes arkasındaki başlar hızla kayboluyordu.

DOĞAL YOKOLMA

Koruma altına alınan tarihi köy, görebildiğim kadarı ile "doğal yokolma" sürecine terk edilmişti. Belediye sadece kendine ait 3 evi onarmıştı. Adı belli olmayan işadamları tarafından satın alınan bir kaç köy evi de restore edilip, ilk hallerine kavuşturulmuştu. Hepsi bu kadardı... Diğer evler, köylülerde para olmadığı için onarılamıyordu. Köyün içindeki bir çok ev, yüzyılların yorgunluğu altında çökmeyi bekliyordu. Evinin önüne koyduğu bir iskemlede güneşlenen yaşlı teyze, bana adını söylemek istemedi. Doğma büyüme Cumalıkızık köyünden olduğunu belirtti ve fotoğraf çekmeme izin vermedi. Fotoğrafçılara poz vermeme konusunda oğullarına söz vermişti. Evini onartıp onartmayacağını sordum, önce uzun uzun yüzüme baktı. Sonra içini döktü; "Biz parayı meyveden kazanırız. İncirden, şeftaliden, kestaneden... O para da ancak gırtlağımıza yeter. Kaça çıkar bu evin yenilenmesi biliyon mu?... Yıkılancaya kadar oturacağız, sonrası Allah kerim.."

KESTANE ŞEKERİ

Veda edip giderken teyze arkamdan bağırıp, Bursa'nın ünlü kestane şekerinin, bu köyden toplanan kestanelerle yapıldığını, onları yerken kendilerini hatırlamamı söyledi. Köyün bütün sokaklarına girip çıktıktan sonra, meydandaki kahvede bir yorgunluk çayı içtim. Çayı içerken de köyün tümünün onarılması halinde, dünyada eşi bulunmayan bir Müze-köy ortaya çıkacağını düşündüm.
Güzel bir haftasonu olmuştu... Özellikle tarihe düşkün ve fotoğraf avcılığını sevenler için tatmin edici bir güzergahtı. Sokak aralarında bol bol yürüyüş yapmanızı ve Cumalıkızık Etnografya Müzesi ve Sanat Evi’ni de gezmeyi ihmal etmeyin. Eğer bir haftasonunda, hızlı ve hoş bir kaçış yaşamak isterseniz, Cumalıkızık’ı sizlere de öneririm.

NASIL GİDİLİR?

İstanbul’dan TEM üzerinden Bayramoğlu sapağından sapılır. Eskihisar-Topçular feribotuyla yola devam edip Yalova üzerinden Bursa’ya varılır. Ankara yolundan sonra Eskişehir yönüne kıvrılır. Cumalıkızık tabelasını göreceksiniz.

NEREDE KALINIR?

Mavi Boncuk Pansiyon: 0 224 373 09 55
Konak Pansiyon: 0 224 372 48 69